سَرک کشیدن به فرهنگ‌های گوناگون سراسر جهان برای الهام گرفتن از آشپزی، راهی هیجان انگیز برای شناخت دنیای پیرامون ماست! در حالی که هزاران غذای خوشمزه در کشورهای مختلف برای امتحان کردن وجود دارد، کشور هند یکی از صدرنشین‌های آشپزی دنیاست. غذاهای هندی، به اندازه‌ی جغرافیای این کشور متنوع هستند.
از مناطق ساحلی که غذاهای دریایی سرو می کنند تا مناطق کوهستانی که محصولات تازه به سختی در آن یافت می شوند، همیشه یک غذای جدید برای امتحان کردن در هند وجود دارد. در این مقاله با توریزما همراه باشید تا با برخی از بهترین غذاهای هندی آشنا شوید.
غذاهای هندی و نکات غذاخوردن در هند
وقتی اولین بار به هند سفر کردم، یکی از هیجان‌انگیزترین بخش‌های سفرم امتحان کردن غذاهای رنگارنگ و پرادویه این کشور بود. شاید برای ما ایرانی‌ها طعم تند و ادویه‌های متنوع هند در ابتدا کمی عجیب به نظر برسد، اما کافی است چند لقمه بچشید تا دنیای تازه‌ای از مزه‌ها را کشف کنید. کاری‌های تند، نان‌های خوش‌عطر، نوشیدنی‌های خنک و شیرین، هر وعده غذایی در هند یک تجربه‌ی عجیب و متفاوت است. البته، تجربه غذاهای محلی هند فقط لذت چشیدن طعم‌ها نیست؛ به‌عنوان یک گردشگر باید نکاتی را بدانید تا هم با خیال راحت غذا بخورید و هم بیشتر از این فرهنگ لذت ببرید. در ادامه هم معروف‌ترین غذاهای هندی را معرفی می‌کنم و هم از نکات غذا خوردن در هند برای گردشگران ایرانی می‌گویم تا تجربه‌ی شیرین‌تری از سفر به هند داشته باشند.
غذاهای معروف هند
سرزمین هند همان‌اندازه که در فرهنگ و مذهب تنوع بی‌پایانی دارد، در سفره‌هایش هم دنیایی از طعم‌ها و رنگ‌ها به چشم می‌خورد. غذاهای هندی نه‌تنها به خاطر ادویه‌های متنوع و عطرهای خاصشان شهرت جهانی پیدا کرده‌اند، بلکه هر منطقه از این سرزمین پهناور سبک آشپزی و غذاهای مخصوص خود را دارد. وقتی کمی با آنها آشنا شوید، متوجه می‌شوید که ترکیب طعم‌ها چقدر حساب‌شده و جذاب است. در ادامه، با معروف‌ترین غذاهای هندی آشنا می‌شویم که امتحان کردنشان برای هر گردشگر ایرانی در سفر به هند، یک تجربه فراموش‌نشدنی خواهد بود.
۱
روگان جوش
اگر به دنبال امتحان کردن یک خورشت خوشمزه هستید؛ یک وعده روگان جوش قطعاً به امتحانش می‌ارزد. روگان یا همان روغنِ خودمان، به معنای کره‌ی تصفیه شده (یا روغن حیوانی) است و جوش به گرمای آتشین اشاره دارد که دو ویژگی این غذا هستند. همچنین، در زبان هندی، روگان به رنگ قرمز نیز ترجمه می شود که توصیف مناسبی از پودر کاری تند است. امروزه، روگان جوش بیشتر در منطقه‌ی کشمیر در شمال هند طبخ می شود.
گذشته از دو ویژگی ای که نام این غذا را به آن داده اند، بیایید تا به عناصر دیگر بپردازیم. گوشت بز یا بره در سسی خوش طعم بر پایهی روغن حیوانی، که شامل مواد معطری مانند پیاز، سیر، زنجبیل، ادویه‌ها (دارچین، میخک، هل) و ماست به عنوان غلیظ کننده است، پخته می شود. در برخی مناطق، گوجه فرنگی نیز به سس اضافه می کنند. ادویه‌ها قابل تغییر است اما فلفل چیلی کشمیری اغلب پای اصلی این غذا به شمار می رود. بعد از پخت گوشت، این خورشت خوشمزه را با نان یا برنج باسماتی سرو می‌کنند.
روگان جوش، از غذاهای هندی تند
۲
بریانی
این غذا در واقع از ایران به هند وارد شده است. کلمه‌ی بریان در فارسی به ماده‌ی غذایی سرخ شده ترجمه می شود. شهر حیدرآباد هند به پخت این نوع غذای هندی شهرت دارد. مدل حیدرآبادیِ بریانی حاوی گوشت و ادویه‌های گرمی مانند دارچین، میخک، هل و از همه مهم تر زعفران است.
مواد اولیه ای که درپایه‌ی اصلی این غذای هندی را تشکیل می دهند شامل برنج باسماتی (معمولاً دانه بلند)، گوشت (مانند مرغ، گوشت گوسفند، بز و حتی ماهی در مناطق ساحلی)، سس ماست، ترکیبی از ادویه‌های معطر آسیاب شده و موادی مانند آجیل، میوه‌های خشک، پیاز کاراملی و سبزیجات تازه برای تزئین هستند. در مورد طرز تهیه، سه رویکرد استاندارد وجود دارد: پخت آهسته برنج نیم پز و گوشت خام مرینیت شده با هم، لایه لایه کردن گوشت خام و برنج نپخته، یا پختن جزئی این دو ماده به طور جداگانه و بخارپز کردن آنها با هم.
چیکن کاری؛ معروف‌ترین غذای هندی
اگر با دقت داستان آشپزی هند را دنبال کنیم، ردپای ایران را هم در آن خواهیم یافت. در دوره‌ای که مغول‌ها بر هند حکومت می‌کردند (سده‌های ۱۵ تا ۱۸ میلادی)، بسیاری از سرآشپزها، ادویه‌ها و حتی سبک‌های پخت‌وپز ایرانی به دربار شاهان هندی راه یافت. نتیجه‌ی این آمیزش، تولد غذاهایی بود که امروز هم شهرت جهانی دارند.
برای مثال، بریانی در اصل از سنت پخت پلوهای ایرانی الهام گرفته شده است. واژه «بریانی» خودش ریشه در واژه فارسی «بریان» دارد که به معنای سرخ‌کرده یا برشته است. ایرانی‌ها پلوهای معطر با زعفران، گوشت و ادویه ملایم می‌پختند و وقتی این سبک به هند رسید، با طعم تند و ادویه‌های بومی ترکیب شد و چیزی خلق شد که امروز به نام «بریانی هندی» می‌شناسیم.
یا مثلاً خوراک‌های پرادویه‌ای که در دربار اکبرشاه و شاه‌جهان سرو می‌شد، ترکیبی بود از ظرافت آشپزی ایرانی و ادویه‌های هندی. حتی برخی نان‌ها مثل نان کره‌ای (Butter Naan) یا نان رومالی هم به احتمال زیاد الهام‌گرفته از نان‌های تنوری ایرانی بودند که با دست‌های هندی رنگ و بوی تازه‌ای گرفتند.
۳
ویندالو
این غذای محلی منطقه‌ی گوا، احتمالاً توسط پرتغالی‌ها در قرن پانزدهم میلادی به هند معرفی شده است. پایهی اصلی غذا، گوشت خوابانده شده در سرکه و سیراست اما فرهنگ غذایی هند نیز بر آن تاثیر گذاشته است. به طور مثال، سرکه با شراب نخل جایگزین شده، تمرهندی و ادویه‌هایی مانند فلفل سیاه، هل، دارچین و فلفل چیلی (که دومی نیز هدیه‌ی دیگری از پرتغالی‌ها بوده) نیز با آن مخلوط شده اند.
ویندالو، در آن زمان شامل گوشت خوک پخته شده با ترکیب نامحسوسی از مواد معطر بود. اما وقتی چند قرن بعد به انگلستان رسید، به یک کاری بسیار تند تبدیل شده بود. امروزه این غذا بیشتر با مرغ طبخ می‌شود و به چیکن ویندالو مشهور است.
چیکن ویندالو هندی
۴
پالاک پنیر
پالاک پنیر یکی از غذاهای هندی معروف و محبوب است که هم برای گیاه‌خواران مناسب است و هم برای کسانی که دنبال تجربه‌ی عذاهای سنتی هندی هستند.
پالاک در زبان هندی به معنای اسفناج است. نام فارسی پنیر (Paneer) هم به نوعی پنیر تازه هندی اطلاق می‌شود که شبیه به پنیر سفید خودمان است اما کمی سفت‌تر و بدون نمک تهیه می‌شود.
این غذا ترکیبی است از اسفناج پوره‌شده، ادویه‌های معطر هندی (مثل گرام ماسالا، زردچوبه، زیره و زنجبیل) و قطعات مکعبی پنیر تازه. حاصل آن یک خوراک سبز رنگ، خوش‌عطر و بسیار مقوی است که معمولاً همراه با نان‌های محلی مثل نان نان یا روتی و گاهی برنج سرو می‌شود.
ما ایرانی‌ها این غذای هندی را می پسندیم. چون پالاک پنیر هم از نظر ظاهر و هم از نظر بافت، شباهتی به خورش‌های ایرانی دارد. مخصوصاً خورش اسفناج یا آشی که با سبزیجات پخته می‌شود. تنها تفاوت بزرگش در میزان ادویه‌ها و پنیر مکعبی است که به‌جای گوشت در غذا استفاده می‌شود.
منشأ این غذای گیاهی هند را می توان در منطقه‌ی پنجاب در شمال این کشور یافت، جایی که به آن ساگ پنیر نیز می‌گویند.
پالاک پنیر (سمت راست) و ماسالا دوسا (سمت چپ) از غذاهای هندی معروف
۵
ماسالا دوسا
ماسالا دوسا نوعی از پنکیک است که بیشتر در جنوب هند سرو می شود. برخلاف پنکیک آردی، خمیر دوسا از عدس و برنج تخمیر شده تهیه می شود که ظاهری ترد ایجاد کرده و داخلش نرم تر است.
تنوع این غذا فراوان بوده و مواد داخل آن شامل پیاز، سیب زمینی، چاتنی، نارگیل و گشنیز تازه می شود. نوعی ماسالا دوسا که در میسور تهیه می شود، معمولاً یا با کاری سیب زمینی و کره پر می‌شود یا با مجموعه ای از چاتنی‌ها، از جمله گوجه فرنگی، نعناع و نارگیل.
این میان‌وعده برای از بین بردن موقت اشتها در هر ساعت از روز عالی است. مهم تر این که بدون گلوتن است. به علاوه، به لطف فرآیند تخمیر، باکتری‌های مفید روده ای را نیز به همراه دارد.
۶
کاری مَدرس
کاری مَدرس (Madras Curry) یکی از معروف‌ترین غذاهای هندی است که نام خود را از شهر مَدرس گرفته است. این غذای هندی به‌ویژه در جنوب این کشور رواج دارد و به خاطر طعم بسیار تند و پرادویه‌اش شهرت جهانی پیدا کرده است.
پایه اصلی این خوراک، گوشت (معمولاً مرغ یا بره) یا سبزیجات و ترکیبی از ادویه‌های کاری مخصوص جنوب هند، فلفل قرمز خشک، زیره، گشنیز، زردچوبه، زنجبیل، تمبر هندی و سیر است.
میزان تندی این غذا می تواند متفاوت باشد و رایتا (ماست با خیار و نعناع) اغلب در کنار آن سرو می شود تا این تندی را جبران کند. این خورشت خوشمزه در کنار نان یا برنج سرو می شود. اگر به غذاهای تند علاقه‌مند باشید، کاری مدرس یکی از غذاهای هندی است که باید حتماً امتحان کنید. اما اگر ذائقه‌تان با فلفل زیاد سازگار نیست، بهتر است هنگام سفارش حتماً به رستوران بگویید mild (ملایم) یا less spicy (کم‌ادویه) تهیه کنند.
۷
خیچادی
این غذا با نام‌های دیگری مانند خیچاری و خیچادی نیز شناخته شده و ترکیبات اصلی آن برنج و عدس هستند. ادویه‌های اصلی خیچیدی شامل دارچین، میخک، برگ بو و فلفل بوده و برای کم کردن تندی آن در کنار این غذا ماست و ترشی سرو می شود. خیچیدی بدون ادویه، از غذاهایی است که معمولا برای تغذیه‌ی نوزادان در هند استفاده می شود زیرا مقوی و سبک است.
خیچیدی از بنگال غربی در شرق هند نشات گرفته و معمولا به عنوان غذایی دلچسب برای بیماران نیز سرو می شود.
خیچادی (سمت راست) و داهی وادا (سمت چپ)
۸
داهی وادا
داهی وادا (Dahi Vada) یکی از میان‌وعده‌ها و غذاهای سبک و پرطرفدار هندی است که هم طعمی خنک دارد و هم به‌خاطر ادویه‌هایش بسیار خاص است. وادا (Vada) نوعی کوفته سرخ‌شده است که از عدس آسیاب‌شده (اغلب عدس سیاه یا ماش) درست می‌شود. داهی (Dahi) همان ماست تازه و سنتی است. داهی وادا ترکیبی از طعم‌های ترش، شیرین، تند و خنک است. واداها بعد از خواباندن در ماست نرم می‌شوند و با هر لقمه، مزه‌ی ادویه‌ها و سس‌ها حس می‌شود.
در این غذا، واداهای سرخ‌شده را در ماست خنک می‌خوابانند و روی آن را با ادویه‌هایی مثل پودر زیره بو داده، پودر فلفل قرمز، چات ماسالا و سس‌های مخصوص (مثل سس تمبر هندی یا سس نعناع) تزیین می‌کنند.
در میان غذاهای هندی، داهی وادا تاریخچه‌ای طولانی دارد و برای اولین بار در اسنادی که متعلق به ۵۰۰ سال قبل از میلاد بودند به این غذا اشاره شده است. این غذای خوشمزه و رنگارنگ معمولاً در طول جشنواره رنگ‌ها میل می شود. برای تهیه‌ی داهی وادا، ماست (داهی) را روی توپ‌های عدس سرخ شده (وادا) سرو می کنند؛ این توپ‌ها ممکن است از غلات مختلف تشکیل شده و گاهی نیز ماست با کشک جایگزین می شود.
۹
کیما
کیما (Keema) در اصل ریشه‌ی فارسی دارد و به معنای گوشت ریزشده یا چرخ‌کرده است. همین نشان می‌دهد که این غذا تحت تأثیر فرهنگ آشپزی ایرانی توسط مغول‌ها وارد هند شده است. ماده اصلی این غذا، گوشت (معمولاً گوشت بره، بز یا گوشت گاو) است که با زنجبیل، فلفل چیلی، پیاز، سیر و ادویه‌های مخلوط پخته می شود.
کیما، انواع مختلفی دارد: مَتَر کیما (Matar Keema) همراه با نخود فرنگی است و به دلیل سبزیجاتش، طعم شیرینی و تازگی دارد. هم چنین، کیما پاو روی همان نان مربعی که برای وادا پاو استفاده می شود، سرو می شود. برای یک میان وعده سرخ شده و ترد، می توانید سمبوسه پر شده با کیما یا ساندویچ کیما را امتحان کنید.
در میان غذاهای هندی کیما خیلی شبیه خوراک‌های ایرانی با گوشت چرخ‌کرده است، مثل «خوراک لپه با گوشت چرخ‌کرده» یا حتی «مایع ماکارونی»، اما با طعم ادویه‌جات تند و گرم هندی. همین ترکیب باعث می‌شود گردشگران ایرانی با ذائقه‌ی خود راحت‌تر با این غذای هندی کنار بیایند.
۱۰
چانا ماسالا
نخود، که با نام چانا یا چول در هند شناخته می شود، ماده اصلی در این خورشت خوش طعم است. اگرچه چانا ماسالا از شمال هند سرچشمه گرفته، اما امروزه در مناطق دیگر هند و حتی در منوی رستوران‌های ایالات متحده نیز یافت می شود. این حبوبات خشک شده با ترکیبی از ادویه‌ها که به آن ماسالا می گویند، پخته می شوند. در حالی که ماسالاها طعم بسیار متفاوتی دارند، در این غذا معمولاً طعم‌هایی از زیره، گشنیز، زردچوبه، هل، میخک، دارچین و برگ بو و همچنین مواد معطری مانند پیاز، زنجبیل و سیر را خواهید یافت. پایهی سس بیشتر اوقات گوجه فرنگی است و برگ‌های گشنیز تازه نیز برای تزیین استفاده می شود.
برنج و نان هر دو همراهان خوبی برای ترکیب با این غذای هندی هستند. انواع مختلفی از این غذای گیاهی وجود دارد که با افزودنی‌های اضافی مانند برگ اسفناج یا شیر نارگیل برای حجیم کردن آن، طبخ می شوند.
۱۱
چول بهاتور
چول بهاتور، یک دستور غذای پنجابی و یک وعده غذایی کامل است که از نان سرخ شده با خمیر ورآمده و مخلوط گوجه فرنگی، پیاز و نخود ادویه دار تشکیل شده است. در واقع، نام این غذا اجزای آن را مشخص می کند، زیرا چول به معنی نخود و چاتور به نوع خاصی از نان اشاره دارد که معمولاً از خمیر ماست تهیه می شود. اولی کاملاً شبیه چانا ماسالا است، همان غذای نخود ادویه دار که قبلاً ذکر شد و با برنج یا نان سرو می شود. چول بهاتور، معمولاً سس غلیظ تری دارد و مکمل مناسبی برای نان سرخ شده‌ی پف دار است.
گفته شده که این غذا در اواخر دهه‌ی ۱۹۴۰ میلادی محبوب شده است، زمانی که یک پدر و پسر پنجابی شروع به فروش آن در یک دکه‌ی کوچک غذا در دهلی کردند. امروزه، این غذا یک غذای رایج در رستوران‌های کنار جاده‌ای است و انواع مختلفی از آن وجود دارد؛ برخی از دستورهای پخت آن بیشتر بر ادویه‌ها تکیه دارند، در حالی که برخی دیگر بر طعم‌های تندتر تأکید می کنند.
۱۲
سامبار
انواع بی شماری دال (عدس)، در غذاهای هندی وجود دارد و سامبار نوعی خوشمزه از آنها است که با تمر هندی تهیه شده و از جنوب این کشور می آید. ظاهراً این دستور غذا برای اولین بار برای یک عضو خانواده سلطنتی بریتانیا به نام سامبا که به هند سفر کرده بود، تهیه شده است.
این خورش عدس همچنین حاوی سبزیجاتی مانند بامیه، هویج، گوجه فرنگی، بادمجان و کدو تنبل است. پودر سامبار ترکیبی رایج بوده و از چندین ادویه کامل بو داده و آسیاب شده، از جمله زیره، گشنیز، شنبلیله، دانه خردل، فلفل قرمز خشک، دال اوراد، برگ کاری، آنغوزه و زردچوبه تشکیل شده است. سامبار معمولاً با دوسا، ایدلی یا برنج سرو می شود.
۱۳
مالای کوفته
کوفته‌ها در شکل‌ها و اندازه‌های متنوعی وجود دارند و مالای کوفته یکی از انواع خوشمزه و گیاهی آن از شمال هند است. این کوفته‌ها، که با سیب زمینی، پنیر، آرد ذرت به عنوان ماده چسبنده، گشنیز تازه و انواع ادویه‌ها تهیه می‌شوند، گاهی اوقات با افزودنی‌هایی مانند بادام هندی ریز خرد شده یا کشمش همراه هستند. برای سبک تر کردن این غذای نسبتاً سنگین، برخی افراد کوفته‌ها را در ماهیتابه یا سرخ کن بدون روغن می پزند.
کوفته‌ها در سسی شیرین سرو شده که با بادام هندی، گوجه فرنگی، پیاز، ادویه‌های معطر مانند دارچین و هل تهیه شده و با خامه غلیظ می شود. برای حفظ ساختار، آنها را معمولاً فقط در سس، میجوشانند. این غذای سس دار بهتر است با برنج سفید بخارپز یا نان سرو شود تا سس را به خود جذب کند و آن را به یک غذای هندی دلچسب و ایده آل تبدیل کند.
۱۴
چیکن تَندوری
چیکن تندوری (Tandoori Chicken) یکی از سنتی‌ترین غذاهای معروف هند است که نامش را از تندور (اجاق گلی هندی) گرفته. در این روش، تکه‌های مرغ را ساعت‌ها در مخلوطی از ماست و ادویه‌های هندی (مثل گرام ماسالا، زنجبیل، سیر، فلفل قرمز و زردچوبه) می‌خوابانند تا خوب طعم بگیرد. بعد مرغ داخل تنور یا کباب‌پز پخته می‌شود و رنگ قرمز-نارنجی جذابی پیدا می‌کند.
طعم چیکن تندوری ترکیبی است از دودی، کمی تند و بسیار معطر. بیرون مرغ برشته و کمی سوخته می‌شود، در حالی که داخل آن نرم و آبدار باقی می‌ماند. این غذا معمولاً همراه با نان نان، برنج باسماتی و سس نعناع (چاتنی) سرو می‌شود.
چیکن تندوری فقط یک غذای هندی نیست؛ در واقع الهام‌بخش بسیاری از غذاهای دیگر هندی مثل چیکن تیکا ماسالا و حتی باتر چیکن بوده است. برای کسانی که عاشق طعم کباب و ادویه هستند، یکی از بهترین انتخاب‌ها در رستوران‌های هند محسوب می‌شود.
۱۵
باتِر چیکن
باتر چیکن (Butter Chicken) یا “مرغ کره‌ای” یکی از معروف‌ترین غذاهای هندی است که امروزه در بسیاری از کشورهای دنیا هم محبوبیت دارد. در این غذا، مرغ ابتدا در ماست و ادویه‌های هندی مزه‌دار شده، سپس گریل یا تفت داده می‌شود و در نهایت در یک سس خامه‌ای و کره‌ای با گوجه‌فرنگی پخته می‌شود. نتیجه‌اش غذایی است با طعمی غلیظ، لطیف و کمی شیرین که تندی ملایم آن با نان هندی (مانند نان نان یا رومالی روتی) یا برنج باسماتی فوق‌العاده می‌شود. این غذا برای کسانی که تازه می‌خواهند آشپزی هندی را تجربه کنند، یکی از بهترین انتخاب‌هاست چون تند و آتشین نیست.
غذاهای هندی؛ گوشت ممنوع!
وقتی بار اول به هند سفر کردم، یکی از چیزهایی که واقعاً توجهم را جلب کرد، منوی رستوران‌ها بود. در بیشتر جاها خبری از گوشت قرمز نبود و حتی وقتی وارد مکدونالد شدم، با تعجب دیدم که همبرگر گوشت گوساله در منو وجود ندارد. در عوض، گزینه‌هایی مثل برگر سبزیجات یا مرغ و برگر ماهی (!!) سرو می‌شد. برای من که عادت به برنج و خورش‌های ایرانی همراه با گوشت داشتم، این موضوع در ابتدا کمی عجیب بود.
اما این موضوع ریشه‌ای عمیق در فرهنگ و مذهب مردم هند دارد. در آیین هندو، گاو حیوانی مقدس محسوب می‌شود و کشتن یا خوردن گوشت آن از نظر بسیاری از پیروان این دین ممنوع است. از سوی دیگر، بخش قابل توجهی از جمعیت هند گیاه‌خوار هستند؛ چه به‌خاطر باورهای مذهبی (مانند آیین بودا و جینیسم) و چه به‌خاطر سبک زندگی. به همین علت، در رستوران‌ها و حتی فست‌فودهای زنجیره‌ای، غذاهای گیاهی و مرغ یا ماهی جایگزین اصلی گوشت قرمز شده‌اند.
به همین دلیل است که آشپزی هندی به‌طور ویژه‌ای روی عدس، نخود، برنج، سبزیجات و ادویه‌ها تمرکز دارد و بخش بزرگی از تنوع و غنای آن، حاصل همین محدودیت‌های مذهبی و فرهنگی است. گردشگران ایرانی بهتر است از قبل این نکته را بدانند تا در سفر به هند راحت‌تر با منوی غذاها کنار بیایند و بتوانند انتخاب‌های مناسبی داشته باشند.
تندترین غذاهای هندی
وقتی صحبت از غذاهای هندی می‌شود، اولین چیزی که به ذهن خیلی‌ها می‌رسد ادویه و تندی است. هندوستان سرزمین فلفل‌های آتشین و خوراک‌هایی است که فقط با یک قاشق کوچک می‌توانند دهان را شعله‌ور کنند! در بسیاری از شهرها، به‌خصوص جنوب هند، غذاها آن‌قدر تند سرو می‌شوند که حتی خود هندی‌ها هم گاهی به سراغ نوشیدنی خنک یا لاسی می‌روند تا از سوزش زبانشان کم کنند. کاری‌های آتشین با فلفل قرمز تازه و پودر فلفل خشک، غذاهایی مثل چیکن ویندالو (که اصالتش به ایالت گوا برمی‌گردد) یا کاری‌های معروف کرالا، از مشهورترین تجربه‌های تند هندی هستند. این غذاها نه‌تنها با فلفل بلکه با زنجبیل، فلفل سیاه و ادویه‌های تند دیگر ترکیب می‌شوند تا طعمی انفجاری ایجاد کنند.
اینجا یک لیست از غذاهای معروف هندی که گردشگران معمولاً با آنها مواجه می‌شوند را تهیه کرده ام:
چیکن ویندالو (Chicken Vindaloo)، کاری فَل (Phall Curry)، کاری مدراس (Madras Curry)، چتنی فلفل سبز (Green Chili Chutney)، کاری کرالا فیش (Kerala Fish Curry)، چیکن چتی‌ناد (Chettinad Chicken)، بیریانی آندرا (Andhra Biryani)، میرچی کا سالن (Mirchi ka Salan)، کاری لا‌ل ماس (Laal Maas).
اما جالب است بدانید که تندی غذاهای هندی فقط به خاطر علاقه مردم به طعم تندی نیست. در واقع، این ادویه‌ها نقش مهمی در سلامت و نگهداری غذا دارند. در آب‌وهوای گرم و مرطوب هند، استفاده از فلفل و ادویه باعث ضدعفونی طبیعی غذا و تحریک هضم می‌شود. برای همین است که بسیاری از هندی‌ها زندگی بدون طعم تند را اصلاً تصور نمی‌کنند! اگر گردشگری ایرانی بخواهد این غذاها را امتحان کند، بهتر است اول از نسخه‌های ملایم‌تر شروع کند و به‌تدریج سراغ نمونه‌های خیلی تند برود؛ چون ممکن است لقمه اول همان و پشیمانی همان!
نکات مهم غذا خوردن در هند برای گردشگران ایرانی
بسیاری از شما پیش از سفر به هند نگران بهداشت غذا و موارد بهداشتی سفر خود هستید. البته این نگرانی کاملاً به جاست اما در اینجا سعی می کنیم این مساله را روشن کنیم.
وقتی با تور هند سفر می کنید یا به رستوران‌های شناخته‌شده و معتبر هند می‌روید، جای هیچ نگرانی نیست. این رستوران‌ها هم استانداردهای بهداشتی بالا دارند و هم غذاهایشان برای گردشگران و مسافران مطمئن‌تر است. بیشتر مشکلات غذایی که درباره‌ی هند می‌شنوید، مربوط به غذاهای خیابانی و رستوران‌های بین‌راهی است؛ جایی که نه نظارتی وجود دارد و نه کیفیت مواد اولیه تضمین‌شده است. بنابراین اگر در سفر هوس تجربه‌ی غذاهای محلی را داشتید، انتخاب رستوران‌های معتبر معرفی‌شده توسط تور یا رستوران‌های معروف شهری بهترین و امن‌ترین راه است.
۱. گیاه‌خواری، انتخابی امن‌تر
بخش بزرگی از مردم هند گیاه‌خوار هستند، به همین دلیل غذاهای گیاهی همیشه تازه‌تر و مطمئن‌تر از غذاهای گوشتی پیدا می‌شوند. اگر به شهرهای ساحلی بروید، غذاهای دریایی هم انتخاب خوبی هستند.
۲. غذاهای تنوری بخورید
تنور هندی مثل یک اجاق گلی داغ است و هر غذایی که در آن پخته شود، حسابی برشته و ضدعفونی می‌شود. نان سیر یا مرغ تندوری از بهترین و خوشمزه‌ترین انتخاب‌ها هستند.
۳. غذاهای خشک به جای کاری‌های سس‌دار
اگر گوشت می‌خورید، بهتر است سراغ غذاهایی بروید که سس غلیظ ندارند؛ چون در غذاهای خشک‌تر راحت‌تر می‌توان کیفیت مواد را تشخیص داد. مرغ تیکا یا ماهی تیکا معمولاً انتخاب‌های مطمئن‌تری هستند.
۴. مراقب لبنیات باشید
محصولات لبنی مثل بستنی یا کاری‌های خامه‌ای ممکن است زود فاسد شوند. بهتر است زیاد سراغشان نروید. البته چای هندی (چای ماسالا)، ماست و نوشیدنی‌های ماستی مثل «لاسی» ایمن‌ترند و حتی به هضم غذا کمک می‌کنند.
۵. از یخ و آب مشکوک پرهیز کنید
همیشه مطمئن شوید آبی که می‌نوشید تصفیه شده باشد. درباره‌ی نوشیدنی‌های خنک هم کمی احتیاط لازم است. آب نارگیل تازه یا لیموناد هندی (نیمبو پانی) گزینه‌های خیلی مطمئن‌تری هستند.
۶. در سفرهای طولانی محتاط باشید
اگر با قطار یا اتوبوس سفر می‌کنید، بهترین کار این است که میان‌وعده‌های آماده مثل آجیل، میوه خشک یا خوراکی بسته‌بندی همراه داشته باشید. غذاهای کنار جاده‌ای هرچند خوشمزه به نظر می‌رسند، اما برای معده‌ی ناآشنا ممکن است دردسر درست کنند.
۷. سالاد و غذاهای خام
بهتر است سالادهای برگ‌دار را فراموش کنید، چون احتمال آلودگی در آنها بالاست. در عوض سالاد ساده‌ی گوجه، پیاز و خیار که معمولاً پوست گرفته می‌شوند، انتخاب مطمئن‌تری است.
این نکات ساده شاید در نگاه اول محدودکننده به نظر برسند، اما واقعیت این است که هند پر از غذاهای خوشمزه و متنوع است. با کمی دقت، هم می‌توانید طعم‌های ناب هندی را تجربه کنید و هم از مشکلات گوارشی در امان بمانید.
غذاهای خیابانی هند؛ طعمی وسوسه‌انگیز در دل کوچه‌ها
وقتی به هند سفر می‌کنید، فقط رستوران‌های معروف و غذاهای پر رنگ و لعاب نیستند که شما را غافلگیر می‌کنند. بخش هیجان‌انگیز ماجرا در خیابان‌ها جریان دارد! اگر در سفر به هند وسوسه شدید که از غذاهای خیابانی رنگارنگ و خوش‌عطر امتحان کنید، باید کمی هم محتاط باشید. یکی از مهم‌ترین نکات این است که از خوردن سالادها، سبزیجات خام و آبمیوه‌های خیابانی پرهیز کنید؛ چون احتمال شسته نشدن درست آنها زیاد است و می‌تواند باعث مشکلات گوارشی شود. همین‌طور نوشیدنی‌هایی که با یخ خیابانی سرو می‌شوند، چندان مطمئن نیستند.
منابع:
